در قرن 19 میلادی استفاده از سوپاپهای هورن سبب شد که

نوازندگان از ناخشنودی استفاده از (( کروک های )) مختلف رها شوند.

کروک مقر دهنی سازهای بادی برنجی که بعد از قسمت دهانه و

قبل از لوله اصلی ساز وجود دارد و زیر و بمی اصوات را تنظیم می کند.

هورن فا کاربردهای زیادی را به ثبت رسانید و در اواخر قرن 19 استاندارد

برای ارکستر بود. حوالی قرن جدید (( هورن دوبل )) طراحی شد و این

بدان معنی بود که سرانجام هورن توانست بدرستی جایگاه خود را

به عنوان یک ساز ملودی در ارکستر پیدا کند.